Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quaerimus enim finem bonorum. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Certe non potest. Duo Reges: constructio interrete. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore -, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est ab interitu naturam abhorrere;

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

ALIO MODO. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Quae contraria sunt his, malane?

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Atque hoc dabitis, ut opinor, si modo sit aliquid esse beatum, id oportere totum poni in potestate sapientis.
Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Nescio quo modo praetervolavit oratio.

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Proclivi currit oratio. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Ut pulsi recurrant?: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Praeclare hoc quidem.: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Stoici scilicet.: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Age sane, inquam.: Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Ut pulsi recurrant?: Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Itaque omnis honos, omnis admiratio, omne studium ad
virtutem et ad eas actiones, quae virtuti sunt consentaneae,
refertur, eaque omnia, quae aut ita in animis sunt aut ita
geruntur, uno nomine honesta dicuntur.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.